Dit is een artikel uit het Triathlon Inside Magazine wat verscheen in november 2024.

Waar de triathlon fiets het gladde asfalt opzoekt, gaat de mountainbike graag over nieuwe verse paadjes in het bos. Dat is ook een reden voor mij om alternatieve trainingskampen op te zoeken waarbij het een vers, onbekend en mooi avontuur is. Zeker in deze periode, waar de dagen erg kort, koud en nat kunnen zijn, is het verlangen naar een prettig trainingskamp des te groter. Dat is voor veel (tri)atleten reden om ergens in de winter een plek op te zoeken om in een aangenaam klimaat te trainen. Waarom? Het levert plezier, motivatie en een flinke trainingsprikkel op!

Er zijn diverse oorden in het zuiden van Europa erg populair. Het is makkelijk aan te vliegen, de omstandigheden om te trainen zijn er goed en het klimaat is vaak aangenaam en stabiel. Naast Europa is ook Zuid-Afrika erg geliefd in de winteren de Nederlandse Triathlon Bond gaat regelmatig naar Namibië (om ook op hoogte te kunnen zitten). Echter, de laatste jaren wordt er ook steeds vaker voor een alternatief traject gekozen door atleten om niet voor de zoveelste keer op de Teide te hoeven zitten. Annemiek van Vleuten is één van de voorlopers. Ze ging regelmatig naar Colombia om te trainen. Nog  inspirerender vond ik haar avontuur waarbij ze 1800 km fietste van Faro naar het Spaanse Roquetas de Mar ter voorbereiding op het wielerseizoen. Ze ging destijds met de mannenploeg mee om zichzelf uit te dagen en nieuwe grenzen op te zoeken. Wellicht niet meteen iets waar je als triatleet aan denkt als ‘geschikt trainingskamp’, maar ik zie er wel voordelen van in.

Al enkele jaren kies ik ervoor om alternatieve trainingsweken te plannen in plaats van één of meer weken gericht trainen op één plek in de wintermaanden. Ondanks de positieve ervaringen in Zuid-Spanje, de Canarische Eilanden en Girona miste ik het avontuur. Het is voor mij tenslotte ook een vakantie. Ik vind andere culturen, afwisselende natuur en “het off the beaten track zijn” leuk en uitdagend. Het begon met een flinke taalbarrière in Taiwan en inmiddels ben ik met Thailand, Tanzania, Kenia, Colombia, Vietnam, Oeganda, India en de binnenlanden van Spanje (corona editie) veel ervaringen en veel trainingsarbeid rijker. We noemen het gekscherend de Dijkshoorn fietsvakantie (ik organiseer het samen met mijn broer voor vrienden). Het is inmiddels een geoliede machine voor mooie tripjes met de nodige fysieke prikkels!

Juist even een periode van anders trainen kan ook voor een boost zorgen in de voorbereiding richting een wedstrijdseizoen. Tijdens een fietsvakantie in een ver land zijn de mogelijkheden voor zwemmen toch regelmatig beperkt; in Afrika word ik voor gek verklaard als ik in een meer wil springen!. Na een lange fietsdag is de kwaliteit van lopen ook zeer laag. Tegelijkertijd is fietsen tijdens een ‘trainingskamp’ ook het veiligst om flink op te schroeven. Kortom, een kleine twee weken niet zwemmen en lopen biedt mogelijkheden om jezelf tijdens het fietsen flink uit te dagen en naar een volgend level te brengen. Op zo’n trip zijn niet de trainingsdoelen die de vorm en precieze inhoud van de dag bepalen, dat doet de uitgestippelde route van A naar B. Toch, als je creatief bent en goed naar je lichaam luistert, kun je trainingsdoelen koppelen aan de route die vastligt. Dat maakt het voor mij extra leuk. Ik ben op ‘fietsvakantie’ echt aan het genieten en tegelijkertijd bepaal ik iedere ochtend weer een trainingsdoel voor mijzelf en daar neem ik soms mijn vrienden in mee. Dat betekent dat ik sommige dagen heel relaxed fiets en alleen ‘in het wiel hang’ en andere dagen rijden we overzichtelijke stukken hard kop over kop naar de finish plek. Zo kwam er in Taiwan sneller een einde aan 2 dagen harde tegenwind over een relatief vlak parcours. Ook bergachtig terrein kan voor leuke trainingsvormen zorgen. Zo koos ik er afgelopen winter in Vietnam voor om tijdens een middagetappe alle klimmetjes submaximaal op te rijden. Dat waren korte klimmetjes van 2-5’ met relatief lang rust: een toffe VO2-max sessie! In de afdaling en tussendoor kon ik dan nog genoeg van de omgeving genieten. Dat is het voordeel van de moderne fietscomputers: vooraf kun je een aankomende klim bekijken en inschatten hoe lang het afzien ongeveer zal duren! En technisch worden we ook regelmatig uitgedaagd. In Oeganda was het vaak eenvoudig over het gravel rijden, maar soms zaten er technische afdalingen tussen wat meer op de buitenlandse cross triathlon wedstrijden lijkt dan de Utrechtse Heuvelrug. Tegelijkertijd konden we ook op de racefiets voor verrassingen komen te staan. In Colombia stond er onverwacht 40 kilometers onverhard te wachten. Helaas zag dat er niet zo uit als de gravelpaden in het Gooi rondom Hilversum en was het verstandiger om een mountainbike te gebruiken. Kortom, gevarieerde avonturen met onverwachte momenten waardoor je buiten je comfortzone kunt komen!

En als je toch echt graag wil hardlopen, dan kun je a la Cameron Wurf het laatste deel van de etappe de fiets in de volgwagen zetten en de finale hardlopend afleggen. Of nog makkelijker, er na aankomst een overgangstraining van maken. Ik kies er zelf liever voor om op de ochtend voor het fietsen een hardloopsessie te doen. Dan is mijn lijf nog fris en dus de mogelijkheid om meer kwaliteit te leveren. Ook op de rustdag is het wel eens mogelijk om een zwembad in te duiken om een lekker baantje te trekken. De laatste jaren ben ik dat juist steeds minder gaan doen. Ik had daardoor meer energie over voor het fietsen, kon ik een nog grotere stap zetten in het fietsen en was ik na die tijd nog gemotiveerder om weer de focus op zwemmen en lopen te hebben.

Mijn hoogtepunten en aanraders:

• De Taroko Gorge in Taiwan
• De rustige wegen met strak asfalt in Thailand met soms enorm steile klimmetjes
• De zondagochtend met duizenden fietsers Bogota (Colombia) uitrijden de lokale klim op
• De fietssafari in Hell’s Gate Park in Kenia waar je met velen zebra’s samen op rijdt
• Dwalen door de Masai volksstammen in het niet toeristische deel van Tanzania
• De 20+ km lange klimmen in Vietnam met prachtige uitzichten
• De hoogvlakte in Zuid-Spanje door Parque Natural de las Sierras de Cazorla
• De strakke en soms verschrikkelijk slechte gravel wegen in Oeganda
• De heerlijke maaltijden in India na afloop van een lange fietsdag

Heb je vragen of ben je benieuwd naar één van deze trips, ik vind het leuk om je verder te helpen om ook zo’n mooie trip te maken. Of heb je nog interessante suggesties om zoiets dergelijks de komende jaren te blijven doen, dan ben ik ook benieuwd. Volgend jaar staat er natuurlijk weer een fietsvakantie op de planning om een boost te geven aan mijn fitheid richting het triathlon seizoen!