Een week voor de wedstrijd stond een vaccinatie, PCR-test, autorit naar de Vogezen, parcoursverkenning en ook het werk afkrijgen op het programma in aanloop naar mijn eerste Xterra in het elite veld. Best spannend allemaal en ook een logistieke uitdaging om alles rond te krijgen en superfit aan de start te staan.

Supercompensatie & specificiteit

Deze twee trainingswetten kwamen in het gedrang. Voor een crosstriathlon is het wat mij betreft essentieel om het fiets- en loopparcours te verkennen zodat je weet wat je kan verwachten. En idealiter zo kort mogelijk van te voren zodat ik wist wat de condities op dat moment waren. Dat maakt het super specifiek trainen. Dat heb ik dan ook gedaan. Met een Belgische trainingsmaat, Lucas van Deynze, heb ik twee keer het parcours verkend. Dat was maar goed ook. Zowel de klimmen als afdalingen waren uitdagend door de combinatie van modder, stenen en boomwortel wat ook nog eens vaak off camber (op een schuine helling) lag. Aan de andere kant het het ten koste van de supercompensatie om op mijn fitst aan de start te staan op de wedstrijddag. Oftewel, taperen richting de wedstrijd.

Taperen met inspanning en voeding

De specificiteit was gelukt, de supercompensatie niet. Helaas voelde ik mij al een dag te vroeg uitgerust genoeg om te knallen. Eerder die week had ik voor mijn doen te veel rustig aan gedaan waardoor ik een gejaagd gevoel ervoer de 2 dagen voor de wedstrijd en op de wedstrijddag minder. Of het was gewoon de wedstrijdspanning..

Qua voeding had ik me goed voorbereid. Met een vezel- en vetarme aanloop naar de wedstrijd heb ik mij goed kunnen voorbereiden. Ik stond licht en vol glycogeen aan de start. Dit kwam door de combinatie van minder omvang in trainingen, minder gezond eten door vezels en gezonde vetten zo veel mogelijk eruit te laten en wat meer te ontspannen door een puzzel te maken, boekje te lezen, Tour de France te kijken en een spelletje Jeux des boules te spelen.

Met de voeding heb ik vooral de volkoren producten, die ik normaliter graag eet, proberen te minimaliseren en meer koolhydraat rijke voeding te eten zonder vezels. Zo at ik witte pasta met weinig groenten en uiteraard de avond voor de wedstrijd een ‘pannenkoeken-party’! De volgende ochtend wit stokbrood met zoet beleg en dan klaar maken voor de wedstrijd met isotone sportdrank onderweg.

Starten maar…

De elite groep mocht 20 meter voor de overige 900 deelnemers starten. Dat was een prettig begin door niet in de menigte te zitten (zolang er geen 900 man over je heen komt). Door direct de benen te pakken van mijn trainingsmaatje Lucas wist ik een goede start te maken. Even later verloor ik zijn benen en kwam ik bij iemand anders terecht. Uiteindelijk kwamen we na 1500m zwemmen even rap het water uit door iets scherper te navigeren.

Wisselende omstandigheden

Het begon zonniger dan verwacht! Ondanks de regen van de ochtend lag het parcours er in de eerste fietsronde niet heel nat bij (nog steeds veel modder maar geen natte stenen). Wel had ik bewust gekozen voor een vrij lage bandenspanning. Desondanks was het glibberen over de boomwortels en gladde stenen. Bij het ingaan van de tweede fietsronde begon het hard te regenen, dat zorgde voor nog meer nattigheid en modder. Ik kreeg het koud, maar vergat niet een bidon van de organisatie aan te nemen. Het fietsonderdeel duurde te lang om met 1 bidon van mezelf voldoende te hebben. In de weken daarvoor had ik al geoefend met het merk van de organisatie zodat het geen problemen zou opleveren. Met (letterlijk) frisse tegenzin heb ik nog een bidon isotone sportdrank in de tweede fietsronde opgedronken. Ik kwam rillend en onder de modder beneden om over te gaan naar het looponderdeel..

Finale, het ‘looponderdeel’

Ook het loopparcours had flink geleden onder de regen. In de dagen hiervoor had ik het parcours gewandeld met Marthe. Dat viel me vies tegen, erg technisch en fysiek uitdagend. Het was telkens steil en ook erg lastig door de grote plassen, diepe modder en de vele stenen. Eén voordeel van het lopen, je warmt altijd op! En dat gebeurde ook. Ondanks de last van mijn rug kon ik me prima voortbewegen over het parcours (ik kan het geen hardlopen noemen), maar werd hard voorbij gelopen door twee Fransmannen. Vooral in de afdaling waren ze handiger. Op de vlakke 400m per loopronde van 5k kwam ik beter uit de verf.. Oftewel, veel gaan oefenen met trailrunnen! Ondanks mijn stokpaardje ‘specificiteit’ had ik dit ietwat onderschat. Tegelijkertijd is dit ook heel lastig om thuis in Amsterdam te oefenen. In ieder geval pas gaan hardlopen als het begin te regenen!

Voeding onderweg

Halverwege het looponderdeel, en vlak voor de drinkpost, nam ik nog mijn enige gelletje van de wedstrijd zodat ik die er direct daarna kon wegspoelen. Ook daar had ik de gelletjes genomen van de organisatie voor het geval ik onderweg op de fiets mijn voedingsbidon zou verliezen. Ik zag veel atleten met allerlei gelletjes en koeken op de fiets geplakt. Dat is al een gedoe op de racefiets (als je het mij vraagt), maar zeker op zo’n uitdagend fietsparcours! Ik had alles verzameld in een bidon van 750ml. En stiekem, voordat ik het water verliet, nam ik nog een paar flinke slokken van het koude water in het Longemer, heerlijk! Zo zou ik aan voldoende vocht komen, sjouwde ik niet te veel gewicht omhoog tijdens de eerste klim direct na het zwemonderdeel en kwam ik ook aan voldoende koolhydraten tijdens de race.

Tevreden!?

Jazeker! Op de mountainbike kwam ik (zeker in deze omstandigheden) tekort, technisch en ook fysiek. Ik ben toch niet de lichtste in dit veld en in het natte weer ben ik toch voorzichtig. Ik was vooral tevreden met het goed uitvoeren van mijn plan. Qua voeding helemaal volgens plan gelukt. In het zwemonderdeel heb ik continu in de benen gelegen van voorgangers. Qua pacing onderweg op de mountainbike wist ik mijn krachten ook goed te verdelen. In de tweede ronde was ik in de eerste lange klim van plusminus 15 minuten net iets sneller dan de eerste ronde. In een wedstrijd kijk ik eigenlijk nooit op mijn horloge. Achteraf heb ik genoten van het uitlezen van de data, maar onderweg laat ik mijn gevoel leidend zijn in plaats van vermogen, hartslag en snelheid. In mijn ogen is dit, wanneer het gevoel ook goed ontwikkeld is, dé manier om alles eruit te halen wat erin zit. En in het looponderdeel was ik nog scherp genoeg om voor mijn doen snel te trailrunnen.

Op naar de volgende cross triathlon!!